Blog

De telefoon gaat en naarmate het gesprek vordert zie ik het gezicht van mijn collega steeds verder betrekken. Ze maakt een afspraak in de agenda en hangt op. Ik vraag nieuwsgierig waarover er werd gebeld. 'Ik had mevrouw de Engel aan de lijn, en ze wil graag langskomen voor een second opinion. Ze heeft een Riesenschnauzer van net 2 jaar oud die al bijna een jaar kreupel loopt...' Nu is mijn collega niet meer de enige met een somber gezicht.

Als mevrouw enige uren later op haar afspraak verschijnt en met veel pijn en moeite een zielig hoopje hond achter haar aan sjokt, gaat mijn hart uit naar deze arme schat. Je zal toch maar een jaar lang met een zere poot door het leven moeten.

Dokter Petra kijkt de hond helemaal na en komt dan tot een trieste conclusie: 'Ik wil röntgenfoto's schieten van deze hond, want ik vrees dat het niet één poot is die problemen geeft. Ik ben bang dat alle poten niet goed in elkaar zitten.'

Uit de röntgenfoto's blijkt dat de arme schat aan alle poten zeer heftige artrose heeft. Haar vorige dierenarts heeft haar van puppy af aan vers vlees aangeraden en later pijnstillende tabletten gegeven voor de voorpoot. Vers vlees voor een hond in de groei is onverstandig omdat dit niet de juiste bouwstoffen bevat om ze netjes uit te laten groeien. Ze gaan ervan groeien als kool maar het kraakbeen krijgt niet voldoende de kans om uit te rijpen. Veel liever zien wij een geleidelijke groei, die we zoveel mogelijk proberen te begeleiden. Zeker bij grote honden!

In dit geval is het een groot stuk erfelijkheid in combinatie met een ongeschikte voeding die ervoor hebben gezorgd dat deze lieve schat zo niet verder kan. Na overleg hebben wij besloten dat zelfs zware pijnstillende medicatie hier geen uitkomst meer biedt en hoe hard het ook is: er is gekozen om de hond van zijn ellende te verlossen.